De ingeving kwam ergens in april 2009. Plotseling wilde Zwannet meer weten over wat haar oom Pieter Aukes uit Scheemda was overkomen. Wat wist ze nou eigenlijk? In ieder geval niets over wat hij had meegemaakt in dat strafkamp in Duitsland: Wilhelmshaven. Inmiddels had ze besloten om ook de periode waarin hij in Assen gevangen zat en zijn onderduikperiode erbij te betrekken. Van de onderduikperiode wist ze alleen dat Pieter in Hellendoorn ondergedoken had gezeten. Zoals ieder jaar bezocht ze samen met haar moeder zijn graf en las ze in stilte de tekst op de grafsteen ondanks het feit dat ze deze allang uit haar hoofd kende. “Na veel te hebben geleden in een Duits concentratiekamp”.... Met veel goede voornemens begon haar zoektocht naar zijn verhaal.

Al met al werkte Zwannet tien jaar aan de reconstructie van oorlogsjaren in Scheemda, Hellendoorn (Marle), Assen, Wilhelmshaven en Delfzijl.