Opkomst en ontwikkeling van de EO, de EH en de ChristenUnie en hun voorlopers (1945-2007)

In 1967 richtte een groep protestantse evangelisten en dominees de Evangelische Omroep op. Deze nieuwe omroep moest een tegendraads geluid laten horen in een maatschappij die gedomineerd werd door een (seksuele) revolutie en de afbraak van de gevestigde orde. De EO bleek een succes en spoedig ontstonden er vanuit dezelfde hoek nog diverse andere organisaties. Anno 2014 staat er een beweging die behalve in de omroepwereld ook in de politiek (de ChristenUnie), het hoger onderwijs en de geschreven pers vertegenwoordigd is.
In zijn zeer toegankelijk geschreven proefschrift Radicale protestanten beschrijft de historicus Remco van Mulligen de geschiedenis van deze nieuwe beweging. Hij laat zien hoe de diverse organisaties sinds de jaren zestig een forse transformatie ondergingen: van bijna fundamentalistische bolwerken in de jaren zeventig, naar 'trendy' ondernemingen aan het begin van de eenentwintigste eeuw. Dat werpt direct ook de vraag op, of deze organisaties niet langzaam ook zelf worden opgeslokt door de mainstream? Deze en andere vragen snijdt Van Mulligen aan in Radicale protestanten, een portret van een groep christenen die al tientallen jaren een uniek geluid laat horen in een seculariserende samenleving.