Rudolf Steiner schildert in deze voordrachten de kringloop
van het jaar als een etherisch ademproces van de aarde.
De aarde ademt in de winter in en in de zomer uit. Bewust
of onbewust heeft de mens aan de grote beweging van de
jaargetijden deel. Zo doet de aarde zich kennen als een
levend organisme, waarachter geestelijke wezens schuilgaan
– niet alleen de verschillende natuurgeesten, maar ook
aartsengelwezens.
Vier van deze aartsengelen zijn verbonden met de vier grote
jaarfeesten, respectievelijk Gabriël met Kerstmis, Rafaël met
Pasen, Uriël met Sint-Jan en Michaël met het Michaëlsfeest
zelf. In grootse beelden schildert Rudolf Steiner hun
werkzaamheid door het jaar heen.
Het persoonlijke en stimulerende nawoord is van Jan Diek
van Mansvelt, die in de mensheid een nieuwe verhouding
tot de aarde ziet ontstaan.