Vanaf het eind van de 17e eeuw tot aan de Tweede Wereldoorlog speelde een groot deel van het joodse leven in Den Haag zich af rond de ‘Buurt’. Die omvatte in feite slechts vier straten, gelegen rondom de Nieuwe Kerk aan het Spui.

Het was vanouds een van de meest verpauperde delen van de stad.

In dit boek geeft ir. I.B. van Creveld een beeld van de ontwikkeling van de Buurt en van de straten eromheen in de loop van drie eeuwen. Met aandacht voor de achtergronden van het joodse levenspatroon beschrijft hij hoe de joodse bewoners woonden in huizen, hofjes en poorten, hoe zij de kost verdienden en wat er werd gedaan om verbetering te brengen in hun sociale omstandigheden, zoals onderwijs, zorg voor zieken, bejaarden en wezen. Ook wordt bekeken in hoeverre de burgerlijke gelijkstelling als gevolg van de Franse tijd van invloed is geweest op het leven van de Buurtbewoners.

De veranderingen in de structuur van de Buurt worden verduidelijkt aan de hand van een aantal kaarten. Hierbij wordt nagegaan waarom de pogingen tot verbetering steeds stuk liepen. Op basis van de Woningwet van 1902 was een sanering van de Buurt mogelijk geweest, tegelijk met de bouw van een nieuw stadhuis aan het Spui. De rigoureuze afbraak begon echter pas met de aanleg van de Grote Marktstraat in 1924. Toen waren al veel bewoners verhuisd en had de joodse bevolking zich over de stad verspreid, zoals uit deze studie blijkt.

Uit talloze archiefstukken stelde de auteur uitvoerige lijsten samen met diverse genealogische gegevens van de families die ooit de Buurt bewoonden. Ten slotte wordt de naoorlogse planologische ontwikkeling van de Gedempte Gracht - als winkelstraat - beschreven. Het boek wordt toegankelijk gemaakt door uitvoerige registers.