Onder de vaste rubriek met als titel Een
vleugje nostalgie ontstond in 2008 een reeks over
brouwerijen die soms al tientallen jaren
geleden gestopt waren met brouwen, maar
waarvan de gebouwen, of delen ervan, nog
steeds aanwezig zijn in het straatbeeld.

Honderd jaar geleden telde ons land nog
meer dan 3300 brouwerijen. In 2008 moeten
we het stellen met een goede 120. Letterlijk
enkele duizenden bierproducenten moesten
in een eeuw tijd dus de handdoek in de
ring gooien, om de meest uiteenlopende
redenen. Van het merendeel van deze
verdwenen brouwerijen is niets meer
overgebleven. Het enige bewijs dat ze ooit
bestaan hebben, is de vermelding van
hun naam in de oude jaarboeken van de
Belgische brouwindustrie of de aanwezigheid
van een oude fles, een dito glas, etiket, viltje
of ander bierattribuut in de collectie van een
verwoede verzamelaar.
Het architecturale erfgoed – gebouwen en
installaties – is in de meeste gevallen echter
onherroepelijk tegen de grond gegaan.

Gelukkig zijn er ook nog uitzonderingen. Af
en toe botsen we tijdens onze hedendaagse
omzwervingen door bierland België nog op
een gebouw dat duidelijk ooit een brouwerij
was.
In dit boek gaan we enkele van deze
verdwenen brouwerijen, waarvan de
gebouwen het – voorlopig nog – overleefd
hebben, opnieuw in herinnering brengen.
Niet om het uitgebreid te hebben over hun
geschiedenis – die is dikwijls in de mist
der tijden verdwenen en bij gebrek aan
archiefmateriaal moeilijk te reconstrueren.
Wel om met een vleugje nostalgie even weg
te mijmeren naar bieren en brouwerijen die
definitief tot het verleden van ons Belgisch
brouwpatrimonium behoren.
Casimir Elsen