In deze roman wordt de reis beschreven van een kille directeur van de Wereldbank, een Paraguayaan van Duitse afkomst, samen met zijn vrouw Eliza, een gevoelige Afro-Amerikaanse hispaniste, naar het middelpunt van het schrikbewind in het Zuid-Amerikaanse land tijdens de oorlog om de Falklandeilanden, in een poging zijn nichtje Soledad te redden, een jonge dichteres die wordt gemarteld om haar gedichten.

Gunters winter betekende een hoogtepunt in de ontwikkeling van de Latijns-Amerikaanse vertelkunst naar een polyfone roman van de post-boom, die wordt gevoed door de dramatische gebeurtenissen uit het leven van de auteur, Juan Manuel Marcos, tussen 1973 en 1987, de jaren van onderdrukking door de militaire dictatuur in Paraguay, en de intense belevenissen die zijn politieke ballingschap in Spanje en de Verenigde Staten hem brachten. In de roman worden werkelijke en denkbeeldige gebeurtenissen beschreven die plaatsvinden in Asunción, Corrientes, Buenos Aires, Mexico, Pittsburgh, New York, Oklahoma, Madrid, Parijs en Boekarest, op een manier die niet gespeend is van humor en met een levendige blik op de paradoxen van deze tijd.

Verweven met de meest verfijnde technieken van de vooruitstrevende vertelkunst, vol lyrische poëzie, geprezen door het lezerspubliek en internationale critici en vertaald in veertig talen, is Gunters winter een huiveringwekkend eerbetoon aan het idealisme van de jeugd.