De civiele rechter heeft de plicht om de bewijsbeslissing te motiveren. Deze motivering dient ten minste bij te dragen aan de controleerbaarheid van de rechterlijke uitspraak door andere rechters en aan de aanvaardbaarheid hiervan door de procespartijen en derden. Maar kan de rechterlijke motivering de aanvaardbaarheid van een uitspraak beïnvloeden en zo ja, in hoeverre is dit het geval? En hoe moet de rechter motiveren om dit doel zo goed mogelijk te verwezenlijken?

Deze vragen komen in dit boek aan bod. Aan de hand van literatuur en jurisprudentie brengt de auteur de omvang, inhoud en ratio van de motiveringsplicht van de Nederlandse civiele rechter in kaart. Vervolgens gaat zij na welke factoren de aanvaardbaarheid van de rechterlijke uitspraak door de burger (mede) bepalen. Zij doet dit aan de hand van verschillende eerder verrichtte sociaalpsychologische onderzoeken. Hierbij wordt onderscheid gemaakt tussen het belang van de ervaren rechtvaardigheid van de procedure leidend tot de beslissing en het belang van de beslissing zelf. Aan de hand van deze empirische onderzoeken stelt de auteur een verwachting op ten aanzien van de vraag welke soorten argumenten en welke motiveringsstijl het best bij de verschillende mogelijke determinanten van aanvaardbaarheid aan zouden sluiten. Een belangrijke kanttekening hierbij is dat de motivering wellicht enigszins kan bijdragen aan de aanvaardbaarheid van een rechterlijke beslissing, maar dat haar rol mogelijk relatief klein is.

Mr. Tessa van der Rijst is promovenda aan de Vrije Universiteit Amsterdam.