Tot aan de meet’ is de negende bundel met wielergedichten van Willie Verhegghe die ook een dertigtal andere poëziepublicaties, proza, kritisch werk en bloemlezingen op zijn actief heeft staan.
Deze wielerdichter par excellence was ook bescheiden sportief bezig met het beklimmen van Alpen-, Vogezen-, en Pyreneeëncols, de Vlaamse en Ardennenhellingen en marathonlopen. Verhegghe is een koersliefhebber pur sang die evenwel niet blind is voor de schaduwzijde ervan, nostalgie speelt een belangrijke rol in zijn wielergedichten, de uitzonderlijke exploten van Evenepoel en Van Aert in het magisch jaar 2022 hebben voor een hausse van zijn koersbeleving gezorgd, hij mist evenwel de bloemenmeisjes, fiere koninginnenpages op het stoffig en modderig decor van de koers.
Een aantal van Verhegghes gedichten zijn blijvend gevisualiseerd van het Gentse Gravensteen tot de Muur van Geraardsbergen, hij is vast medewerker van het Amsterdamse wielertijdschrift De Muur, werd als twintiger compagnon de route van Louis Paul Boon en maakte ook naam met zijn benefietgedichten over en voor mentaal gehandicapten. Zijn drie werken met anti-oorlogspoëzie mogen hier niet worden vergeten. Een vierde over de tragiek van Oradour is in voorbereiding.