'Op de foto in oorlogstijd' gaat over een klein deel van het oeuvre van fotografe Annemie Wolff (1906-1994): de 100 fotorolletjes uit 1943, met portretten van 440 mensen, één gipsmasker, één kat en drie hondjes. Bij de foto's hoort een kasboek geordend per maand, data, namen, verwijzingen naar filmnummers, adressen en ontvangen bedragen. Circa honderd mensen op de foto's komen niet in het kasboek. Een derde van de klanten was jonger dan 20 jaar. Ongeveer 60% was Joods of half-Joods, van wie meer dan de helft de oorlog heeft overleefd. Tamara Becker en An Huitzing identificeerden meer dan 300 personen met zekerheid en vertellen hun verhaal vanaf het moment dat op 14 januari 1943 Annemies eerste klantje zich aandient, de Joods peuter Robert Ferro.

Mensen gingen midden in de oorlog 'nog even naar de fotograaf' om verschillende redenen. Vaak wilden ze een pasfoto voor een vervalst persoonsbewijs. Acht foto's van Annemie zijn aangetroffen in het Calmeyer-archief: ze zijn ingezet om de geportretteerden 'Arisch' te laten verklaren. De meeste foto's zijn echter gemaakt voor de herinnering, om aan geliefden te geven of zelf te houden. Er zijn veel babyfoto's: ondanks alles, gaat het leven tijdens een bezetting gewoon door. De tegenstelling tussen vreedzame foto's en de huiveringwekkende omstandigheden is de rode draad van het boek.