De schilderijen van de Nederlandse kunstenaar Eli Content (Vevey, 1943) zijn opvallend direct, woest en levenslustig. Weinig doet vermoeden dat zijn werk aanvankelijk ingetogen en abstract was. Eli Content, So much I gazed on beauty toont de verrassende en onvoorspelbare ontwikkeling van een artistieke veelvraat en een multitalent die van meet af aan werd gedreven door een bijna onverklaarbare behoefte tot creëren.
Contents fascinaties zijn eindeloos. Hij wordt gegrepen door striptekeningen en romaanse schilderkunst, door plastic speelgoed en medische handboeken, door art brut, jazz en poëzie maar keert altijd terug bij de wonderlijk poëtische regels van het scheppingsverhaal die hem blijvend inspireren.
Zijn unieke oeuvre loopt uiteen van schilderijen tot kunstenaarsboeken en van installaties tot grafiek en valt vooral op door de voortdurende drang tot vernieuwing. Hij ging ooit schilderen omdat het hem de vrijheid bood gedachten te verbeelden over schilderen en over jodendom, over de schepping en over de oorlog, over lust en banaliteit, over leven en dood. De vrijheid om daarvoor telkens een nieuwe vorm te zoeken is misschien wel de belangrijkste rode draad in dit volkomen eigenzinnige oeuvre.
Eli Content studeerde in 1974 en 1975 aan Ateliers ’63 in Haarlem. In 1976 debuteerde hij in het Stedelijk Museum te Amsterdam. In 1979 had hij zijn eerste museale solotentoonstelling in het Amsterdamse Museum Fodor. Daarna volgden tentoonstellingen in binnen- en buitenland, zoals respectievelijk in het Stedelijk Museum en het Van Gogh Museum (Amsterdam), het Van Abbemuseum (Eindhoven), de Barbican Art Gallery (Londen), de Jewish Museum (New York), Stadsgalerij Heerlen, het Joods Historisch Museum (Amsterdam), Gallery Benitez (Madrid) en de Kunsttempel (Kassel).
Eli Content wordt vertegenwoordigd door Galerie Onrust (Amsterdam) sinds 1986.