In Duitsland behoort Max Liebermann (1847-1935) tot de belangrijkste kunstenaars van de negentiende eeuw. Als zoon van een rijke textielfabrikant verbeeldt Liebermann het leven dat hij zelf nooit heeft gekend: dat van boeren en arbeiders. Zijn onderwerpen vindt hij vooral in Nederland. Daar schildert Liebermann wevers in Zweeloo, weesmeisjes in Amsterdam en vissers in Scheveningen.

Na verloop van tijd kiest Liebermann voor een lichter palet en een lossere penseelstreek. Steeds vaker schildert hij het mondaine tijdverdrijf van de bourgeoisie. Als belangrijkste vertegenwoordiger van het Duitse impressionisme groeit Liebermann uit tot een van de meest succesvolle en invloedrijke kunstenaars in Duitsland. Maar wanneer de nationaal socialisten de macht grijpen is er voor de joods Liebermann en zijn moderne kunstopvattingen geen plaats meer in de kunstwereld.

Buiten Duitsland is het werk van Liebermann amper zichtbaar. Dit is opmerkelijk, aangezien de kunstenaar een internationale carrière genoot. In dit bijzondere boek worden topstukken van Liebermann daarom in een internationale context geplaatst, om op deze wijze zijn bijzondere positie binnen de Europese kunstwereld inzichtelijk te maken.