De relatie van de postmoderne mens tot waarheid, kennis en wetenschap is problematisch. Wat betekent dit voor ons onderwijs, wetenschappelijk onderzoek, en onze democratie? Devaluatie van de wetenschap en doorgeschoten democratisering zorgen voor een postmoderne (PM) en 'barbaarse' omgang met kennis, een strijd tussen publiek en kenniselite, emotionele retorica en weloverwogen logica. Steven de Groot schetst drie scenario's om deze beschavingscrisis op te lossen.

Post-truth, alternative facts, informatie-bubbles, een allesaanwezige sociale media van geruchten en opinies: zijn dit de kenmerken van onze tijd? Aan onkunde en ondeskundigheid geen gebrek. Meningen hebben de overhand boven feitenkennis. Het ´Ik denk dus ik besta´ van Descartes maakt plaats voor ´Ik blog en twitter dus ik besta`. Populisme viert hoogtij. Wat is er aan de hand? En hoe komt dit? En belangrijker: ervaren we dit als een probleem? En zoja, kunnen we de problematische relatie van de postmoderne mens tot waarheid, wetenschap en objectieve kennis wel beïnvloeden?

De postmoderne mens in de kennissamenleving beschrijft de oorzaken en gevolgen van vermenging van de postmoderne maatschappij met de tot voor kort sterk gereguleerde kennisinfrastructuur en kenniseconomie. Het schetst het scenario van een beschavingscrisis ('het kennisfantasme') die mogelijk de zelfvernietiging van de mens tot gevolg heeft. Devaluatie van de wetenschap en doorgeschoten democratisering zorgen voor een postmoderne (PM) en 'barbaarse' omgang met kennis, een strijd tussen publiek en kenniselite, tussen leken en specialisten, tussen emotionele retorica en weloverwogen logica.

Steven de Groot beschrijft in zijn boek een toekomst die zich kenmerkt door verlies: verlies van kennis, van vakmanschap, van kwaliteit, en uiteindelijk van het zelfbewustzijn van de mens. Om deze beschavingscrisis het hoofd te bieden - na de post mortem (PM) van het postmodernisme - toont hij drie mogelijke scenario's voor de herontwikkeling van de vitale kennisruimte: het scenario van discipline (verticalisering), het scenario van dialoog en uitdaging (horizontalisering), en het scenario van het Schone (esthetische revolutie) als verbinder van de paradigma's van het Ware met het Goede.

Organisatiekundige Steven de Groot (1967) is lector Innovatief Ondernemen aan Zuyd Hogeschool. Hij promoveerde op onderzoek naar esthetiekbeleving in werk en organisaties. Hij is auteur van tientallen publicaties en boeken over kennismanagement en organisatiekunde, waaronder "Schoonheid in organisaties", "Goed door Mooi", "Kennismanagement in projecten", en "Hun zien het verkeerd".