Het werk van Hermann Wirth heeft in de vorige eeuw nogal wat stof doen opwaaien. Hij ontwierp een grootse visie van een Noord-Atlantische beschaving die vele duizenden jaren geleden zou hebben bestaan. Hij heeft de geleerde wereld niet weten te overtuigen. Dat gold ook voor zijn interpretatie van het Oera Linda-boek (1872).

Tot nu toe is vrijwel geen aandacht besteed aan de jaren 1885 tot 1924, die Wirth voor een groot deel in Nederland doorbracht. Hij studeerde aan de universiteit van Utrecht. Zijn belangstelling ging toen uit naar de vermeende ondergang van het Nederlandse volkslied. Daarop promoveerde hij in 1910 aan de universiteit te Bazel. De 'volkse' toon die Wirth aansloeg bij zijn poging tot rehabilitatie van het volkslied, vond maar weinig weerklank. Componisten als Matthijs Vermeulen en Jan van Gilse oefenden er pittige kritiek op uit.

Deze polemieken en de verdere activiteiten van Wirth op muzikaal gebied vormen het hoofdthema van deze biografie van de jonge Hermann Wirth. Tevens toont de auteur aan hoe Wirth al tijdens zijn verblijf in Friesland de grondslag heeft gelegd voor zijn later verder uitgewerkte theorie van een oude Atlantische religieuze cultuur.