In de middeleeuwen hadden landerijen, wegen of wateren rondom het dorp Warmond allemaal een eigen naam. Net als de straatnamen van tegenwoordig duidden deze namen bepaalde plekken in de ruimte aan. Men spreekt van toponiemen, wat letterlijk plaats-namen betekent.

Anders dan hedendaagse straten of pleinen, die op gezag van de lokale overheid naar de ene of andere overleden president e.d. vernoemd worden, werden historische toponiemen vaak spontaan bedacht door de gewone man. Benoemingsmotieven waren divers: een stuk land kon heten naar zijn vorm (Ommeloper), naar de dieren of gewassen die erop stonden (Koe-venne, Haverkamp), naar de eigenaar of pachter (Kromme Hendrikkamp, Goswijnvenne), naar de (on)vruchtbaarheid van de grond (Hongerveld) en nog zoveel meer. Daarin schuilt een zekere magie. Ongemerkt vertellen toponiemen iets over het land in een ver verleden. Feitelijk zijn toponiemen korte ooggetuigenverslagen van mensen die heel lang geleden leefden.

In dit "Warmonds toponymisch woordenboek" geeft de auteur een inventaris van de vele Warmondse toponiemen die hij in de historische bronnen is tegengekomen. Steeds is geprobeerd om het toponiem in de ruimte te plaatsen.