Pieter Bruegel de Oude was niet alleen schilder van wereldberoemde boerentaferelen, maar ook een fijn politiek commentator op de roerige tijd waar hij in leefde. Leo Spaepen leidt ons door de lagen en simultane betekenissen van een aantal historische sleutelwerken, waaronder De Dulle Griet, en ontleedt de code die Bruegel hanteerde om de politieke en religieuze conficten in de 16e eeuwse Nederlanden weer te geven, een geheimtaal hem opgedrongen door de grimmigheid van oorlogsdreiging en repressie.
