Vaak beseffen we pas wat we hebben als we het dreigen kwijt te raken…

Ik kijk naar het gezicht van Iris. We staan samen in de paskamer jurken te passen om er mooi uit te zien voor kerst. Haar blik is intens verdrietig terwijl ze naar mijn plek wijst. ‘Je moet echt naar de huisarts, mam.’ Ik wil niet dat je doodgaat, is wat ik hoor.

Molly dartelt door het leven, totdat ze kinderen krijgt met haar Maarten. Vanaf dat moment verliest spontaniteit het van structuur en sleur. Terwijl Molly worstelt met het drukke dagelijks leven met kinderen, werk en huishouden vindt ze bij Dick de ontspanning en aandacht die ze thuis zo mist.
Al die tijd ziet Molly de plek op haar bovenbeen niet als een bedreiging. Maar nu ze de paniek in de ogen van haar dochter Iris heeft gezien, kan Molly niet langer om de bruintinten op haar been heen. Ze krijgt bevestigd wat ze diep vanbinnen al voelde: het is oorlog op haar been. Een kwaadaardig melanoom en zeventig procent kans op uitzaaiingen. Molly verliest de controle over haar leven.

Ans Speelman heeft haar beste vriendin verloren aan kanker. Daardoor besefte ze dat ze haar droom, het schrijven van een roman, wilde waarmaken voor het te laat is. Kankerwijf is een roman geworden over hoe kanker je kijk op het leven verandert. Over de kracht van vriendschap. En over wat je doet en laat voor de liefde.