In een zoektocht naar troost verkent deze bundel de spiegel tussen de innerlijke en uiterlijke wereld. Met dichterlijke mijmeringen wordt de lezer uitgenodigd om een gevoel van éénheid in de wereld te vinden. De natuur is een actieve deelnemer in de leefwereld van de auteur en wordt verweven met haar innerlijke, waardoor de grens tussen mens en natuur lijkt te vervagen.
De beeldspraak in deze gedichten verleidt de lezer dan ook om zich open te stellen voor de lichamelijke sensaties die ons een mens in de wereld maken, en niet terug te deinzen van de kwetsbaarheid die dit van ons vraagt. Om uiteindelijk een hernieuwde waardering voor de wereld om ons heen te vinden.