Robbert-Jan Henkes in het nawoord:

Sommige boeken zijn zo compleet, dat je er niets aan zou willen toevoegen. Ze lijken speciaal voor jou geschreven. Je koestert ze. Jij hebt ze ontdekt. Of liever, ze hebben jou ontdekt. Ze zijn van jou en van niemand anders. Niemand anders heeft er ook maar iets mee te maken.



Dit kleine meesterwerk roept hetzelfde gevoel op. Alles staat erin. Een complete wereld tussen twee niet ver van elkaar liggende kaften. Het laatste wat je zou willen is dat iemand uitlegt waar het allemaal over gaat, door middel van aantekeningen of een nawoord. Die dingen vertroebelen maar. Het is het boek waar het om gaat, niet andermans tierelantijnen die eraan gehangen zijn.



Maar als de schrijver tot de Groten en Klassieken wordt gerekend, is het uit met het lezen en koesteren, en begint het begrijpen en bestuderen.



Dan blader je bij ieder woord dat je niet kent, iedere naam die valt, naar de aantekeningen achterin om te kijken wie of wat het is. Heel interessant allemaal, verhelderend ook, en als je gegrepen bent door een werk of een schrijver wil je altijd meer weten. Maar voor zo’n eerste kennismaking, voor zo’n schok van het onbekende, kan de aanwezigheid van verklarende apparaten afleidend werken. Het bedreigt het onbevangen leesavontuur.



Dus wees gewaarschuwd. Leg dit weg.

Scheur dit uit en verbrand het.

Vade retro. Ga lezen en genieten. Contextloos. Onbeschreven als een blad.



Laat je overrompelen.