Even buiten het dorp komt een oude man met twee schapen ons tegemoet. Hij heeft een witte baard en draagt het gebreide mutsje, hij is dus een hadj, een Mekkaganger. Hij houdt ons staand. ‘Salam aleikum,’ zegt hij, ‘aleikum salam’, antwoorden wij. De schapen vlijen zich tegen hem aan. Hij kijkt ons aan en begint met plechtige stem te spreken:
‘Wanneer een moslim iemand ontmoet die te voet gaat en zwaar bepakt is, zoals jullie, moet hij één worden met de ziel van die reiziger. De profeet zegt dat een reiziger een door Allah gezonden gast is. Die moet dan ook als zodanig worden behandeld: we geven hem onderdak en voedsel, gedurende drie dagen. Daarna is hij geen vreemdeling meer.

Eén van de vele ontmoetingen van de auteur tijdens zijn voettochten in diverse landen in de wereld. Door zijn ogen worden we deelgenoot van de mensen die hij ontmoette, zien we de wisselende landschappen, ervaren de ongemakken en vooral ontdekken we de laatste niet platgetreden paden.
Maar ook omgekeerd, de mensen, het landschap, de gebeurtenissen, veranderen de auteur. Ook de lezer zal hierdoor beïnvloed worden en zich een beetje reiziger voelen.