Oordeel niet over dingen waar je alleen de schaduw of de echo van kent
Oordeel niet over dingen waar je alleen de schaduw of de echo van kent
"Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa. Tot hoever kan je iemand vergeven die je voor het leven heeft getekend? Die het voor je onmogelijk heeft gemaakt dat je je vader leerde kennen? Die de kiezel in de schoen van je huwelijk was?"
Leverbaar
"Mea culpa, mea culpa, mea maxima culpa.
Tot hoever kan je iemand vergeven die je voor het leven heeft getekend? Die het voor je onmogelijk heeft gemaakt dat je je vader leerde kennen? Die de kiezel in de schoen van je huwelijk was?"
Laura is een jonge gevangenisdirectrice in een plattelandsgevangenis voor mannen. Ze is als enig kind opgegroeid bij een aan medicijnen en drank verslaafde moeder. Haar vader kent ze niet en haar moeder weigert pertinent iets over hem prijs te geven. Ook haar man Jean deelt in die zwijgcultuur. Hij wil haar grote droom om moeder te worden niet in vervulling laten gaan, maar houdt dat voor haar verborgen en ook waarom.
Op een dag komt er een nieuwe groep gevangenen toe. Wanneer Laura te horen krijgt dat haar moeder ongeneeslijk ziek is, neemt ze één van hen in vertrouwen. En dat blijft ze doen, ook nadat haar moeder al maanden overleden is. Ze heeft Laura zo’n bijzondere erfenis nagelaten dat die voortdurend door haar hoofd blijft spoken. Met de hulp van haar verboden klankbord hoopt Laura haar mentale rust terug te kunnen vinden. Ze beseft niet dat haar openheid haar leven voorgoed zal veranderen.
Lieve Pauwels (°1959) studeerde Criminologie aan de Katholieke Universiteit Leuven. Ze was werkzaam in de kinderbescherming en het gevangeniswezen, zowel in België als in Nederland. Ze beëindigde haar loopbaan als docente in de Specifieke Lerarenopleiding in het Hoger Instituut der Kempen te Geel.
Ze woont met haar man in Turnhout, is moeder van drie en oma van vijf.