Ze was drieëntwintig en liep weg. Niet voor de wereld, maar voor zichzelf

Vijf maanden, 3167 kilometer, te voet. Op haar drieëntwintigste trok ze haar wandelschoenen aan, nam haar rugzak mee en vertrok uit Barcelona – richting… onbekend. Geen toer, geen sabbatical, geen yogaretreat, maar gewoon lopen. Alleen haar voeten, haar adem en een stem die steeds luider werd: ik wil mezelf kennen. Voor het eerst in haar leven luisterde ze niet meer naar stemmen die van buitenaf kwamen, maar naar haar binnenste.

Vijf maanden, 3167 km, trok ze over bergen, door dorpen, langs onbekenden die haar een bank of matras aanboden. Maar vooral: langs de schaduwen van haar verleden. Geboren in een familie van ex-Jehova’s getuigen die het geloof hadden losgelaten maar de regels vasthielden, groeide ze op tussen schijnvrijheid, schuld en zwijgen. Onderweg begon ze iets anders te voelen: ruimte, vertrouwen en een waarheid die helemaal van haar was.

Dit boek is het verslag van die reis; ruw, eerlijk en onverbloemd. Over blaren en stilte. Over couchsurfing, verdwalen en huilen op bergpassen. Over het moment waarop ze besefte: ik hoef niets meer te geloven, ik hoef alleen mezelf te zijn.

Een spiritueel-rebelse ode aan verdwalen om thuis te komen.