Platformarbeid wint aan populariteit: een taxi via Uber, een maaltijd via Deliveroo of een kinderoppas via Charly Cares. Bij deze nieuwe manier van werken verricht de platformwerker vaak losse klussen op basis van een opdrachtovereenkomst in opdracht van het werkplatform. Hoewel ieder werkplatform anders is vormgegeven, lijken vrijblijvendheid en flexibiliteit centraal te staan. Zo lijkt de platformwerker vrij te bepalen of, wanneer, waar en hoeveel hij werkt.

Interessant is dat het werkplatform doorgaans het gedrag van de platformwerker kan (bij)sturen. Hieruit volgt de vraag of daadwerkelijk sprake is van vrijblijvendheid, en of de arbeidsverhouding toch kwalificeert als een arbeidsovereenkomst in plaats van een opdrachtovereenkomst. Dit boek schept duidelijkheid over de invloed van die vrijblijvendheid bij de kwalificatie van de arbeidsverhouding tussen het werkplatform en de platformwerker.

De auteur analyseert deze invloed door allereerst uiteen te zetten uit welke aspecten het vrijblijvende karakter van platformarbeid kan bestaan. Vervolgens bekijkt hij hoe deze aspecten zich verhouden tot het bestaan van een arbeidsovereenkomst. Hierbij wordt tevens ingegaan op het juiste toetsingskader bij de beoordeling van deze vrijblijvendheid.

Verder komt aan de orde wat de arbeidsrechtelijke gevolgen zijn van een (doorlopende) arbeidsovereenkomst en raamovereenkomst voor de vrijblijvendheid tussen het werkplatform en de platformwerker. Daarmee zet de auteur uiteen in hoeverre dit platformmodel onder druk komt te staan door de toepasselijkheid van titel 7.10 BW.