De Verordening Marktmisbruik (2016) moet de goede werking van de Europese financiële markten bevorderen en het vertrouwen van het publiek in deze markten verzekeren. Marktmisbruik moet worden voorkomen, onder andere door handel met voorwetenschap te bestrijden: het gebruik van concrete informatie die betrekking heeft op één of meer uitgevende instellingen of op één of meer financiële instrumenten die, indien zij openbaar wordt gemaakt, een significante invloed op de koers kan hebben. De uitgevende instelling moet voorwetenschap die rechtstreeks op haar van toepassing is zo snel mogelijk openbaar maken. Waar de openbaarmakingsplicht ervoor zorgt dat iedereen toegang heeft tot dezelfde informatie, voorkomt het transactieverbod dat partijen alsnog proberen misbruik te maken van een informatievoorsprong.

Op het transactieverbod bestaan echter uitzonderingen, zoals legitieme gedragingen. Eén van deze legitieme gedragingen is het gebruik van eigen voorwetenschap: iedereen die ter uitvoering van een transactie gebruik maakt van zijn eigen kennis van het feit dat hij heeft besloten een transactie te verrichten, maakt op zichzelf geen gebruik van voorwetenschap. Dat is de eigenvoorwetenschap-exceptie.

In dit boek staat de vraag centraal wat de reikwijdte is van de eigenvoorwetenschap-exceptie. De auteur bespreekt de geschiedenis en totstandkoming van de exceptie en diverse situaties waarin eigen voorwetenschap van belang kan zijn. Daarbij wordt ingegaan op de openbaarmakingsplicht en het openbaar bod. Daarnaast onderzoekt de auteur of het Amerikaanse recht inspiratie biedt ter verduidelijking van de exceptie. Tot slot doet de auteur enkele aanbevelingen voor de eigenvoorwetenschap-exceptie.