De joodse bankiersfamilie Camondo vestigde zich in de jaren

1870 in Parijs. Ze betrokken een spectaculair stadspaleis aan

het Parc Monceau, enkele deuren naast het huis van de familie

Ephrussi - bekend uit De haas met ogen van barnsteen.

De familie begaf zich in de hogere culturele kringen van de Parijse

belle époque - de wereld van Proust, de gebroeders De Goncourt,

maar ook van antisemitisme en de Dreyfusaffaire. Graaf Moïse

de Camondo vulde het huis voor zijn zoon Nissim met de

grootste privécollectie van achttiende-eeuwse Franse kunst.

Toen Nissim omkwam in de Eerste Wereldoorlog, werd het huis

een gedenkplaats, en dat is het tot de dag van vandaag. In 1942

werden Moïses dochter Béatrice en haar man en kinderen naar

Auschwitz gedeporteerd, waar ze werden omgebracht.

Dwalend door het huis brengt Edmund de Waal aan de hand

van de voorwerpen, het meubilair en de kunst het huis en haar

bewoners tot leven. De brieven die hij schrijft aan Camondo

vormen een monument voor een unieke familie: toonaangevend

in hun tijd, maar vermorzeld door de geschiedenis.