Sinds de invoering van de Kwaliteitswet zorginstellingen (1996) en de Wet BIG (1995) is veel veranderd in het denken over kwaliteit, de verantwoordelijkheid daarvoor en de eisen die aan het functioneren van de betrokkenen kunnen worden gesteld. Dit komt deels tot uitdrukking via de nieuwe Wkkgz, ter vervanging van de Kwaliteitswet en enkele bepalingen van de Wet BIG. De Wkkgz legt de (eind)verantwoordelijkheid voor het leveren van goede zorg primair bij de zorgaanbieder. wat minder duidelijk naar voren komt is dat ook de raad van toezicht als interne toezichthouder in grote mate (mede)verantwoordelijkheid draagt voor de kwaliteit van zorg. Of te wel, naast de individuele zorgprofessional en de samenwerkingsverbanden van zorgprofessionals, dragen bestuurders en interne toezichthouders verantwoordelijkheid voor de kwaliteit van de geleverde zorg. Dit roept de vraag op welke eisen kunnen worden gesteld aan het functioneren van de betrokken partijen opdat zij ieder voor zich en gezamenlijk het leveren van goede zorg kunnen waarborgen. Voor het bestuur van de Vereniging voor Gezondheidsrecht was dit aanleiding het thema functioneren en disfunctioneren te agenderen voor de jaarvergadering van 2016. In deel 1 gaan Lombarts en De Die in op het functioneren van zorgprofessionals en op mogelijkheden om disfunctioneren te helpen voorkomen. Aansluitend analyseert Van Eyck van Heslinga verschillende aspecten die samenhangen met het functioneren en disfunctioneren van bestuurders in de zorg. Tot slot laat Hammerstein in deel 3 van dit preadvies zijn licht schijnen over het functioneren en disfunctioneren van raden van toezicht, uitgaande van de normen van good governance en checks and balances.