‘Ik word ’s ochtends wakker, ik ga zitten, ik loop lange afstanden. Als er ergens gezwommen kan worden mag ik graag zwemmen. Als ik een fiets heb zal ik daarop rijden, vooral naar afspraken. Ik hoef geen voorbereidingen meer te treffen, behalve de voorbereiding op de dood, en die tref ik door te lachen. Niet om de dood natuurlijk. Om mezelf.’

In dit memoir nodigt Jesse Ball de lezer uit in zijn leven, en doet hij met onbevreesde eerlijkheid rauw en openhartig verslag van pijn, liefde, rouw en alledaags geluk. Op elke pagina worden half herinnerde momenten verweven met de kleine en grote triomfen en blijdschappen, fouten en vernederingen die ons vertellen wie we zijn, en waarom we hier zijn. Zelfportret is een kroniek van de chaos van een leven: het toont ons hoe mensen uit tegenstrijdigheden bestaan, en daagt ons uit onszelf vaker tegen te spreken.