‘Dit boek rekent af met het gangbare beeld dat bijzondere scholen met hun rug naar de samenleving staan. Het tegendeel is waar.’
– Nadia Bouras

In 1971, lang voor de huidige discussie over bijzonder onderwijs, richtte het predikantenechtpaar Boiten-Du Rieu de Arabische School van Amsterdam op. Een aparte school, midden op de Wallen, met alleen maar kinderen van Marokkaanse gastarbeiders. De leerlingen kregen er naast het Nederlandse onderwijs elke dag Arabisch ter voorbereiding op hun terugkeer naar Marokko. Maar de gezinnen bleven, en de school veranderde mee op de golven van de Marokkaanse vestiging in Nederland.

In dit boek vertelt oud-leerling Nadia Bouras hoe het haar en haar klasgenoten en leerkrachten is vergaan, destijds op de Arabische School en in de jaren daarna. Hoe is het om als kind van migranten op te groeien tegen de achtergrond van verhardende debatten over integratie, identiteit en de multiculturele samenleving? Bouras verweeft het heden met het verleden en het persoonlijke met het politiek-maatschappelijke. Zo probeert ze antwoorden te vinden op vragen waar de huidige samenleving meer dan ooit mee worstelt.

Nadia Bouras (Amsterdam, 1981) is historicus en werkt als docent en onderzoeker aan de Universiteit Leiden. Samen met Annemarie Cottaar schreef ze het boek Marokkanen in Nederland: De pioniers vertellen (2009). In 2012 verscheen haar proefschrift Het land van herkomst: Perspectieven op verbondenheid met Marokko, 1960-2010.