Heel ingrijpend is het sterven van hen die ons dierbaar zijn. Het is goed op de grens van leven en dood momenten te markeren met een ritueel, een gebed, een paar woorden. Hiervoor reikt Hans Stolp poëtische teksten aan, ontstaan in de praktijk van het pastoraat: - Woorden om los te laten wie op de drempel staat; - Gebeden van afscheid, bijvoorbeeld te gebruiken bij het waken bij de gestorvene; - Gebeden over de grens: bijvoorbeeld om uit te spreken wat nog onuitgesproken bleef. De auteur beschouwt zijn teksten als voorbeelden, hulpmiddelen voor anderen om eigen woorden te vinden: 'Als er eigen woorden in je hart opwellen tijdens het gebed, laat die komen, en spreek ze uit; de iegen woorden gaan altijd voor de woorden die een ander heeft bedacht.'