Een plek voor jezelf: is er iemand die niet op enig moment naar zo’n plek heeft verlangd, en die gedachten voorzichtig heeft gewogen tot ze een bewoonbare vorm kregen? Twee jaar lang werkt Michael Pollan aan zijn ultieme droom: het ontwerpen en bouwen – met zijn eigen twee linkerhanden – van een klein huisje in zijn tuin op het platteland van Connecticut: een plek om te lezen, te schrijven en te dagdromen.Poëtisch verweeft hij het storten van fundering tot de timmerafwerking met filosofische bespiegelingen over de betekenis van een (t)huis en architectuur, de vraag wat ‘echt werk’ is in een technologische samenleving en hoe je leven vorm te geven.