Ik zei tegen mijn docent dat ‘vrij worden’ mijn doel in het leven is, in alle opzichten, ook materieel. Dingen laten. Niet willen hebben of toe-eigenen. Niet groter en meer, juist kleiner en minder. Hij vond het een utopie, ik niet.

In de jaren tachtig, een tijd waarin duurzaamheid en klimaatverandering nog nauwelijks ter sprake kwamen, belandt Mariët Meester in Frankrijk en bouwt met haar vriend een ‘overdekt bed op wielen’ van materialen van de vuilnisbelt. Wanneer ze met een paard als trekdier rondreizen in hun tiny house, ontdekken ze dat niet iedereen hun goede bedoelingen waardeert. In Een vrij leven blikt Meester terug op tien intense, soms roekeloze jaren waarin ze radicale keuzes maakte. De ervaringen uit die tijd brachten inzichten die de rest van haar leven haar leidraad zouden worden.