Eelco Meuleman (1961) kreeg begin 2022 te horen dat er een tumor aan zijn rechternier was ontdekt, die bleek te zijn uitgezaaid in de long erboven. Van het ene moment op het andere was hij ongeneeslijk ziek. Aanvankelijke levensverwachting: nog zeventien maanden.

Dat bericht bracht bij hem geen paniek of depressie teweeg, maar grote vreugde. Hij stond er zelf van te kijken. En hij ging op zoek naar de oorzaken van die merkwaardige reactie.
Hij was niet levensmoe, maar had wel een lang en enerverend leven achter de rug. Hij was al vijftien jaar dolgelukkig als chef-nieuws van de Volkskrant, maar zag ook op tegen nóg zeven jaar buffelen.
Met de diagnose vielen allerlei twijfels van hem af. Hij veranderde op slag van een gespannen nieuwsjunk in een opgewekte columnist.
En hij schreef de goudeerlijke en onweerstaanbare verhalen voor Het leven van een vrolijke kankerpatiënt. Hij vond daarin het antwoord op de vraag waarom er na de diagnose maar één gedachte bleef hangen: het was goed zo.



Eelco Meuleman werkt sinds 2007 als journalist bij de Volkskrant, een belangrijk deel van die tijd als nieuwschef.