Dé opvolger van de millennial-bestseller Zeik niet zo


Als je dertig bent, word je geacht het leven wel zo'n beetje uitgevogeld hebben. Een vast contract, koophuis, stabiele relatie, helder hoofd. Niet meer zomaar op vrijdagavond om drie uur 's nachts met je gezicht over de straatstenen schuren. Je weet het verschil tussen pinot grigio en pinot gris, en hebt Ali B. (met tegenzin) uit je muziekcollectie geschrapt. Je toekomstige kinderen staan keurig ingeschreven bij de opvang, pensioen is op orde, vijfdeurs auto en hond in de pocket. Je bent, kortom, volwassen.

Nou, lekker laten lullen, zeggen Suzette Hermsen (1987) en Lianne Marije Sanders (1988). Ze doen heus pogingen zich verantwoordelijk te gedragen (afval scheiden) of zichzelf te vinden (Lianne las alle zelfhulpboeken van bol.com in een poging haar burn-out te boven te komen), maar bovenal doen ze maar wat. Zonder vijfjarenplan. Maar met een fles pinot grigio. Want gris, dat kende Suzette tot deze aanbiedingstekst niet eens.