Roman in gunnens dialect door Ida Vast. t Is n stokgelokkeg huusholdentje dat deur d'verlaaiden van overspel verbroken wordt. As Antje heur man, Bas, naarns gain uitweg meer zugt, geestelk zaik wordt en noar n verpleeghuus mout, bezuiken de kinder hom traauw. Antje overzugt heur gelok, dat in diggels aan heur vouten ligt. Mor zo as t koren zok noa n gobbe regen opricht, blif ze overinde.
Brekt ter n nije tied aan as n vrouge dreum zok uutrekt...
As omstandegheden opnij veraandern, klemt ze zok vast aan de woorden van heur beste vriendin: 'Den hest nait veur niks leefd...' Daip in zokzulf telt Antje heur zegens.