Tinus van Tiggelen was een veertienjarige schooljongen en konijnenfokker
in het voorlaatste jaar van de Duitse bezetting (1943) en een drieëntwintigjarige
werkstudent en journalist in het jaar van de watersnood
(1953). In de jaren daartussen beleefde hij ondermeer de bevrijding met
beschietingen en bombardementen in West-Brabant. Als dienstplichtig
soldaat was hij in 1949 voorbestemd om voor het bevrijde vaderland met
krijgsmanseer te vechten en desnoods te sneuvelen in Nederlands Indië.
Hij deed zomin het een als het ander.
Wat hij dan wel deed of achterwege liet, staat in een verhalenreeks over
geheimen die hij ontdekken en gevaren die hij bezweren moest. Zijn
gevarieerde lotgevallen leiden tot een onverwachte ontknoping, waarbij
duidelijk wordt dat avonturen en verschijnselen die tevoren afzonderlijke
gegevens leken uiteindelijk een ondergrondse samenhang vertonen.
Een samenhang die vooral schijnt belichaamd in 'het verschijnsel mens'
als mysterie 'vrouw'.