In 1986 werd de Stichting Interkerkelijke Leden-Administratie - de SILA - opgericht na jarenlang politiek en kerkelijk overleg. De overheid wenste een einde te maken aan de registratie van kerkelijke gezindten in de gemeentelijke bevolkingsboekhouding. Voor de organisatie van de kerkgenootschappen zou dit vergaande gevolgen hebben. Zonder overheidsinformatie uit de gemeenten zouden de bestanden van miljoenen kerk leden niet bijgehouden kunnen
worden. Dit was schadelijk voor de pastorale zorg.
Een langdurig politiek proces vond plaats onder verschillende kabinetten. Het leidde ook tot een complex besluitvormingsproces in en tussen kerkgenootschappen. Vanuit verschillende belangen en tradities kwam een vorm van interkerkelijke samen werking tot stand. Het ontstaan, de organisatie
en werkwijze van de SILA wordt gedetailleerd geschetst. Als slot volgt een persoonlijk opiniërende benadering van de SILA-geschiedenis door de auteur. Hij gaat in op de hoofdlijnen en betekenis van de SILA voor de huidige positie van de kerkgenootschappen en hun relatie met overheid en samenleving.