Op zondag 20 november 1892 vond in Parijs, om precies te zijn in het legendarische restaurant Le Grand Véfour, een gebeurtenis plaats die uniek is in de geschiedenis van de straatboekhandel. In het restaurant verzamelde zich een honderdtal bouquinistes, handelaren die hun boekenstalletjes onderhielden op de kademuren langs de Seine. Allen hadden een op naam gestelde uitnodiging voor het dîner van die avond, en die  hadden zij te danken aan Xavier Marmier. Deze bij leven al legendarische boekenliefhebber, auteur, en bibliothecaris had bij testament een legaat van 1.000 francs nagelaten om juist deze zeer eenvoudige en vaak armlastige boekhandelaren te fêteren. Bij hen en hun stalletjes had Marmier, zoals hij het in zijn testament verwoordde, immers ‘de gelukkigste momenten in mijn bestaan’ ervaren.

 

In Als dank voor de gelukkigste momenten in mijn bestaan beschrijft Ewoud Sanders die unieke gebeurtenis, en hij legt daarbij de nadruk op de berichten over Xavier Marmier en het diner zoals die in Nederlandse kranten verschenen, waarbij ook de anekdoten over Marmier als boekenliefhebber aan de orde komen. En natuurlijk wat er op het menu stond. 

 

Xavier Marmier was in zijn levensdagen een gekend auteur op velerlei gebied, en lid van de Académie française. Met name zijn vele reisverslagen – onder andere van zijn bezoek aan Nederland – worden nog geraadpleegd. Als boekenliefhebber die vrijwel dagelijks een wandeling maakte langs de Seine wordt hij in de literatuur over bibliofilie echter nauwelijks vernoemd. Als dank voor de gelukkigste momenten in mijn bestaan is in dat opzicht een verdiend eerherstel.