Ook ik ben stukgewaaid is een collectie van notities
over aanhoudende rouw. Tien jaar na het verlies van
haar moeder stelt Emma van Meyeren vast dat rouw niet
verwerkt kan worden. In plaats van het verwerken van
verlies te positioneren als het ultieme doel, onderzoekt zij
de mogelijkheden voor een blijvend ambivalente houding
tegenover haar verlies.


In drie essays bespreekt zij de rol van nostalgie en
melancholie in het rouwproces, en doet ze suggesties
voor nieuwe omgangsvormen met rouw aan de hand van
somatische rituelen en metaforen.