Honderd jaar geleden debuteerde dichter en scheepsarts J. Slauerhoff met zijn dichtbundel Archipel. Slauerhoff wist hierin als geen ander een brug te slaan tussen poëzie en het leven aan boord. Zijn gedichten balanceren op het snijvlak van romantiek en zwaarmoedigheid in de vorm van heimwee, een toon die lezers nog altijd aangrijpt en een rijke bron van inspiratie biedt voor jonge makers.
Om deze inspiratiebron te benutten, en om Slauerhoffs gedichten naar het heden te brengen, voeren veertien makers uit naar het eiland Archipel in het Grevelingenmeer. Daar, in de voetsporen van Slauerhoff, brachten zij vierentwintig uur in isolatie door. Hier maakten zij ieder een nieuw, origineel werk bij een
van de gedichten uit Archipel. Hun muziek, poëzie, beeldhouwwerk, collages en meer plaatsen de originele gedichten in een nieuwe context; ze bevragen en onderzoeken de werken en brengen zo nieuwe kanten en mogelijkheden van Slauerhoffs poëzie aan het licht.