Een eenzame wandelaar wordt noodgedwongen één met zijn gedachten. Fysieke afstand creëert mentale en emotionele afstand, langzaam, onwillekeurig, onbewust. Het ritme van de stap, de cadans op krakend grint, het opwaaiende stof brengt de wandelaar onmerkbaar in een lichte bedwelming, een vreemde betovering die een voor het oog onzichtbare werkelijkheid doet oplichten.