In 1974 besloten Frankrijk, België en Nederland een nieuw type mijnenjager te bouwen: de Tripartite. Een vorm van Europese samenwerking die vaak als voorbeeld wordt aangehaald. Gebouwd van polyester en voorzien van de nieuwste Franse sonar bleken de schepen in Nederlandse dienst uitstekend te voldoen.

Al in 1984 werden de splinternieuwe Haarlem en Harlingen uitgezonden voor mijnenbestrijding in de Rode Zee. Een ommezwaai in de filosofie van zowel de politiek als de marineleiding was hiervoor nodig. Toen twee mijnenjagers in 1988, voor het eerst sinds de oorlog in Korea, werden uitgezonden naar het oorlogstoneel in de Perzische Golf, leefde het Nederlandse volk mee met belevenissen van de bemanningen. De schepen bleven de Nederlandse belangen behartigen op zee, zoals bleek in 2011 toen Nederlandse mijnenjagers de enige beschikbare schepen waren voor inzet bij Libië.

Op onze Noordzee ruimen de schepen nog steeds honderden explosieven op. De vloot van mijnenjagers is door onverantwoorde bezuinigingen sterk gekrompen, maar hun prestaties zijn door modernisering van platform en systemen toegenomen. In dit boek wordt de noodzaak, ontwerp, bouw, uitrusting en de geschiedenis van de schepen beschreven. Hier kunt U alles te weten komen wat U altijd al heeft willen weten over de mijnenjagers van de Alkmaar-klasse.