Als Emma in het uitvaartcentrum naast de kist staat en naar haar dode moeder kijkt, realiseert ze zich dat ze geen spijt heeft. Sterker nog, de dood van haar moeder voelt als een enorme bevrijding. Ze realiseert zich dat ze diepe haat voelt door alles wat er in haar jeugd is gebeurd.
In deze semi-autobiografie is Emma opgenomen in een tbs-kliniek. Ze laat de lezer meelezen in de dagboeken die ze als klein meisje schreef, en toehoorder zijn bij de therapiesessies die ze wekelijks heeft met haar psychiater in de kliniek. Hoe verknipt is Emma eigenlijk door de schade die ze in haar jeugd heeft opgelopen? Vertelt ze aan haar psychiater wel de volledige waarheid, of heeft ze iets te verbergen?

Bloedstollend langzaam komen verleden en heden samen en wordt duidelijk wat er daadwerkelijk gebeurd is.


Eerder verscheen van deze auteur het autobiografische verhaal TOM, mijn verhaal als moeder van een autistisch kind.