Soms raakt de relatie tussen grootouders en hun kinderen dusdanig gebrouilleerd dat grootouders hun kleinkinderen niet meer (mogen) zien. In dit boek onderzoekt mr. Clarissa Kleinhuis of in Nederland een omgangsregeling tussen grootouders en kleinkinderen kan worden opgezet. In diverse Europese landen is een omgangsrecht ten behoeve van grootouders en kleinkinderen in de wet opgenomen. Het Europese Hof voor de Rechten van de Mens heeft in het Marckx-arrest (1979) de bijzondere band tussen grootouders en kleinkinderen betiteld als ‘family life’.
Grootouders kunnen in het huidige wettelijke systeem geen beroep doen op een eigen omgangsrecht. Zij vallen onder de regeling ‘omgangsrecht voor anderen dan ouders’. Dit brengt de nodige obstakels met zich mee, zodat een omgangsregeling tussen grootouders en kleinkinderen maar moeizaam tot stand komt. De vraag rijst of de totstandkoming van een omgangsregeling tussen grootouders en kleinkinderen zal vergemakkelijken als grootouders een eigen omgangsrecht in de wet krijgen. Aanvullend volgt de vraag of een dergelijk omgangsrecht daadwerkelijk in het belang is van alle betrokken partijen.
In dit boek zet de auteur stapsgewijs de diverse elementen van het Nederlandse omgangsrecht uiteen. Vervolgens behandelt zij de jurisprudentie over de ontwikkeling van het toewijzen van een omgangsregeling voor grootouders en kleinkinderen. Daarnaast onderzoekt zij hoe het eigen omgangsrecht voor grootouders en kleinkinderen in België is geregeld, en wat Nederland hiervan kan leren. Zij besluit dit boek met de wenselijkheid van een eigen omgangsrecht voor grootouders en kleinkinderen, en met enkele aanbevelingen.