Blijken, nadat een uitspraak in kracht van gewijsde is gegaan, zeer bijzondere omstandigheden, dan kan de uitspraak worden herroepen. Het moet dan gaan om omstandigheden die, als zij eerder bekend waren geweest, tot een andere beslissing van de rechter zouden hebben geleid.

In 2002 zijn de onder het oude request-civiel twee gescheiden procedures (ten eerste vernietiging van de bestreden uitspraak en ten tweede opnieuw recht doen) in elkaar geschoven. Opmerkelijk daarbij is het appelverbod (art. 388 lid 2 Rv): wordt herroeping gevorderd van een vonnis dat in kracht van gewijsde is gegaan en de rechtbank heropent het geding, dan staat geen appel open tegen de beslissing tot heropening, maar weer wel tegen de uiteindelijke uitspaak. Tegelijkertijd staat tegen beide uitspraken wel/ook cassatieberoep open. Dat kan leiden tot procedures die door elkaar heen lopen: het cassatieberoep tegen de heropeningsuitspraak, eerste aanleg van de herroepingsprocedure en mogelijk zelfs appel in de herroepingsprocedure. Het lijkt erop dat het in elkaar schuiven van de twee gescheiden procedures van het request-civiel onvoorziene gevolgen heeft.

In dit boek bespreekt de auteur de oude request-civiel procedure, de kritiek daarop en de wijzigingen die de wetgever in 2002 heeft doorgevoerd. De kern van het boek betreft het partiële rechtsmiddelverbod en de verschillende rechtsmiddelen die openstaan tegen herroeping (ook van arbitrale vonnissen). Deze rechtsmiddelen kunnen leiden tot tegenstrijdige uitspraken in verschillende instanties. Daarvoor formuleert de auteur enkele oplossingen.