In een WHOA-procedure kan de schuldenaar de rechtbank verzoeken een zogenoemde afkoelingsperiode af te kondigen, zodat schuldeisers geen verhaal kunnen halen op activa van de schuldenaar. Indien geen herstructureringsdeskundige is aangewezen en de schuldenaar nog geen WHOA-akkoord heeft aangeboden, kan de rechtbank een verzoek voor een afkoelingsperiode alleen toewijzen als de schuldenaar toezegt binnen twee maanden een akkoord aan te bieden. Dit boek gaat over de vraag of de schuldenaar die toezegging moet onderbouwen. De rechtspraak is daar niet eenduidig over. Mr. Derk von Saher beschrijft in dit boek het juridisch kader van het toezeggingsvereiste. Daarbij gaat hij in op alle standpunten uit de literatuur wat betreft de aannemelijkheid van de toezegging. Daarnaast doet de auteur een jurisprudentieonderzoek naar de vraag in hoeverre rechtbanken een aannemelijkheidstoets bij het toezeggingsvereiste hanteren. Tot slot onderzoekt de auteur in hoeverre rechtbanken het toezeggingsvereiste zouden moeten toetsen aan aannemelijkheid. Daarvoor gebruikt de auteur de creditors’ bargain theory, die uitgaat van een hypothetische situatie: als alle schuldeisers van een insolvente onderneming samen zouden komen voordat deze insolvent raakt, welke regels zouden ze dan overeenkomen wat betreft de afwikkeling van het vermogen? Volgens deze theorie is het doel van het insolventierecht het creëren van maximale waarde voor de schuldeisers.