Op een aanzienlijk deel van de bezettingsgeschiedenis van Dordrecht
rust vanaf mei 1945 een taboe. Dit boek onthult deze verzwegen
geschiedenis en toont aan dat er meer geheimen en mysteries aan de
bezetting kleefden dan lange tijd werd gedacht.

Drie Dordtse politiemannen groeiden uit tot beruchte handlangers van de
bezetter. Een van hen, Harry Evers, zou een dubbelspel hebben gespeeld.
Terwijl hij in diverse kringen bekend stond als een fanatiek Jodenjager zou
Evers volgens anderen op ingenieuze wijze hebben samengewerkt met de
top van de illegaliteit.

Omdat enkele leden van deze top Evers tot het bittere einde steunden, kon
hij na de bevrijding schijnbaar moeiteloos het uniform van de Binnenlandse
Strijdkrachten aantrekken. Hij werd zelfs hoofd van het plaatselijke Bureau
Nationale Veiligheid, terwijl zijn directe politiecollega's in interneringskampen
werden opgesloten.

De verschillende groepen binnen de Dordtse illegaliteit raakten tot op
het bot verdeeld. Al tijdens de bezetting en ook daarna zou een blijvende
en onoverbrugbare kloof ontstaan. Was Evers nu een antisemitische
Jodenvervolger of juist een verzetsheld?

Frank van Riet toont met De Dordtse affaire aan dat er nog altijd sprake is
van een open wond die, zelfs na vele jaren, niet wil helen.

Frank van Riet (1964) schreef eerder o.a. De bewakers van Westerbork en Handhaven
onder de Nieuwe Orde. Dit boek werd genomineerd voor de mr. J. Dutilhprijs.