“ Drie groene bierflesjes spatten tegen de hoge gele muur van de
Seven Day Church uiteen. Alle drie boven en achter mij. Drie
droge slagen tegen het opzwepende ritme der tamboerijnen, tegen
de donkere stem van de voorzanger en het unisono der sopranen
in. Ik keek verschrikt om. Ze stonden aan de overkant van
de weg, voor de lage muur in de schaduw van de bomen voor de
watertoren. De dorpsjongens met stok en stukgeslagen bierflesjes
in de aanslag; hun boze gezichten strak op mij gericht. Als
Speedy Gonzales maakte ik mij uit de voeten. Op het kruispunt
opende ik het portier van een taxi en stapte in. Cobarde, lafaard,
moeten zij hebben gedacht toen de gevechtshouding langs hun
lichamen weggleed.”

Elke herinnering heeft zo haar eigen intimiteit, haar eigen specifieke
ruimte die ze voor zichzelf opeist. Hieruit is het idee voor
dit boek ontstaan.

Het vertellen van een levensverhaal door middel van gefixeerde
momentopnames doet onconventioneel aan, maar daarin ligt
nu juist de kracht van de vertelstijl van dit boek.
Het wil een ode zijn aan ons vermogen tot herinneren als we nog
kunnen omzien op de drempel der vergetelheid.

Ken Mangroelal. Filosoof/Schrijver. Geboren 3 juli 1948
op Aruba. Woont in Amsterdam. Debuteerde bij In de
Knipscheer met Distance Call. Droeg bij aan Mama Sranan
200 jaar Surinaamse vertelkunst en Sirito. Publiceert regelmatig
op Caraïbisch Uitzicht / Werkgroep Caraïbische Letteren.

Gezamelijke winnaar van Essaywedstrijd ‘Heilzame Verwerking Van Het Slavernijverleden voor ‘Wit’ en ‘Zwart’