Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd Arie van der Zande twee jaar lang tewerkgesteld in het Zuid-Duitse Heilbronn. Pas nu, meer dan 65 jaar later, vertelt hij uitgebreid over deze indrukwekkende periode. Over de mensonterende huisvesting in het opvangkamp, over de dramatische bombardementen op Heilbronn door de geallieerden en over de manier waarop hij wist te overleven tot aan zijn bevrijding door het Amerikaanse leger in april 1945.
Zijn verhaal gaat ook over de vriendschappen die hij daar sloot met Nederlandse lotgenoten en met ‘gewone’ Duitsers en hoe daarop, eenmaal terug in Nederland, werd gereageerd door zijn omgeving.
Gedurende zijn gedwongen verblijf in Duitsland ontving Arie talloze brieven van zijn zus Agie en haar man Rien. Deze brieven, gebundeld in het tweede gedeelte van dit boek, vormen een uniek document over het leven van alledag van een jong katholiek gezin tijdens de Duitse bezetting.
* * * * *
"Je wordt als lezer geparachuteerd in de bezettingstijd. Dichterbij de Hollanders van toen dan in dit boek kun je niet komen. Het lijkt wel of ze je 'twitteren' vanuit het verleden."
Dorine Hermans, historicus