Op onnavolgbare wijze beschrijft Lies Zijlmans de eerste 15 jaar van haar jeugd in Tilburg, vanaf haar geboorte in 1934. Het is een ode aan haar ouders, die ondanks de zeer sobere leefomstandigheden en de moeilijke jaren tijdens de tweede wereldoorlog, met liefde, toewijding en hard werken hun 15 kinderen hebben grootgebracht. In diverse uitéénlopende fragmenten beschrijft ze o.a. de grote invloed van de Rooms Katholieke kerk op het sociale en maatschappelijk leven en hoe zij daar als kind tegen aankeek en soms rebelleerde. Het is met name vanuit deze kinderlijke visie, waarmee ze flarden van herinneringen aan het papier heeft toevertrouwd en terugblikt op een gelukkige jeugd, ondanks de grote armoede en strenge regels.