Een wereld zonder woorden, een toekomstdroom zonder realiteit. Een wereld zonder verschil, zonder onbegrip. Wereld waarin taal, kleur afkomst niet meetelt. Wereld waar je kan communiceren zonder Latijnse, Griekse of Hebreeuwse taal, woorden die langs je gaan dus. Toch spreken wij de taal van ‘tolerantie’ allemaal. Wij zeggen veel, bereiken elkaars gedachten niet. Aandacht voor de persoon voor de medemens, mag je niet verwachten tegenwoordig. Aandacht voor de taal die een persoon wel spreekt is er niet. Nieuwe taal, universele taal is belangrijker voor de bestwil van mensen? Maar toch, geleerd en gesproken toch nog aparte tafels. Waarvoor was die taal nu nodig, mag ik dat vragen? Waarom een taal leren, mocht je je er niet in kunnen uiten? Woorden zijn overbodig, in mijn wereld als er toch overheen wordt gelezen. Een wereld waarin je praat met je ogen, een wereld waarin je zwijgt en mag zwijgen. Een wereld waar je lacht als je wilt Een wereld waar je geen tranen hoeft te verbergen. Tranen voor de kinderen, die nergens terecht kunnen. Woorden voor de volwassenen die niet luisteren is dan overbodig. Woorden zonder betekenis, woorden in alle talen.