Sinds de verdwijning van de laatste nachtkruiper, was de Akara in vergetelheid geraakt. Destijds scheen niemand te denken dat de Akara nog nodig zou zijn om het gewone volk te beschermen, maar Amurei wist wel beter. Zij had een belofte gedaan aan haar meester Yasü om koste wat het kost het voortbestaan van de Akara te waarborgen. Ze was niet van plan die belofte te breken. Eveneens was ze niet vergeten wat oud-meester Ramuet ooit tegen haar had gezegd. Zonder de Akara zou de wereld geen schijn van kans maken tegen de vijand die eraan zou komen. Amurei had nooit begrepen wat oud-meester Ramuet bedoeld had met deze vijand. Het baarde haar zorgen.
De hele wereld had ze afgereisd op zoek naar een opvolger, maar zonder succes. Ze was oud geworden en wist dat ze niet veel tijd meer had. Het moment was gekomen om een relikwie te maken waardoor haar kracht en herinnering bewaard zouden blijven. Ze wist dat het verboden was, door de wetten van de Akara, maar het was het enige wat ze kon doen om er zeker van te zijn dat de Akara niet zou verdwijnen. Ze moest er alleen voor zorgen dat de relikwie bij iemand terecht zou komen die ze kon vertrouwen. De toekomst van de wereld hing ervan af.